† Niewiele wiadomo na temat jego dzieciństwa, ale parę faktów można tutaj przytoczyć. Jako dzieciak szlajał się z najmłodszą córką hrabiego Aurorą de Martel, z którą był bardzo blisko i z którą lubił się bawić. Jakiś czas później niestety, jego ojciec był dręczony przez hrabiego. Nie spłacał długów, co zapewne musiało go nieźle wkurwić. Z tego względu Lucien wprost znienawidził szlachty, hrabiego i ich stylu życia. Jednak dziwić mu się?  
† 1002, Południowa Francja. Lucien służył hrabiemu Countowi de Martel. Zadaniem Castle'a było przyjmowanie gości do zamku. Nastał dzień, który odmienił jego losy raz na zawsze. Podczas eskorty gości, zaatakowali ich Pierwotni. Przerażony chłopak wykorzystując sprzeczkę, ukrył się, lecz nie na długo. I tak go nakryli. Próbował jakoś z tego wybrnąć, ponieważ nie chciał umierać. Tyle życia przecież przed nim! Sprezentował im to co potrafił i umiał najlepiej, przekazując informacje na temat obyczajów hrabiego, bo sporo o tym wiedział. Odbyło się głosowanie. Kol i Elijah byli za uśmierceniem, natomiast Rebekah i Finn za oszczędzeniem. To głos Klausa zaważył na tym, by go zostawić przy życiu.
† Tak pokrótce, coby się tu nie rozpisywać w tym punkcie: Lucien poprosił Klausa, aby ten przekazał Aurorze notkę wyjawiającą jego głębokie uczucia wobec niej plus prośbę o ucieczkę z nim. Pierwotny usiłował go od tego odwieść, lecz bezskutecznie, ba pogorszyło wręcz sytuację. Jeszcze gorzej dla Castle'a było zobaczenie sceny, w której jego ukochana całowała się z Klausem. Poczuł się wówczas cholernie zdradzony. Rzucił się na nich, co zwróciło uwagę strażników. Summa summarum trafił do lochów, do których zesłał go Tristan, w których był dotkliwie torturowany, a jednocześnie chłostany. Klaus i Elijah usiłowali go stamtąd wydostać, ale Tristan groził ujawnieniem ich tajemnicy, co naraziłoby ich na niebezpieczeństwo, więc przez jakiś czas Lucien był zdany na katusze.
W końcu Klaus wyciągnął go z tego piekła, ten obwiniał go o to wszystko i romans z Aurorą. Przypadkiem rany, których doznał, głównie na twarzy, wyleczyły się poprzez krew Pierwotnego. Wierząc, że stał się wampirem, usiłował zaciukać Tristana za to, co mu zrobił. Ale mu coś nie wyszło i jeden ze strażników dźgnął go sztyletem w plecy. Lucien ożył, mając w systemie krew Klausa. Dokończył przemiany, pożywiając się na kobietach w kaplicy i tym samym stał się pierwszym przemienionym wampirem. Castle poprosił Pierwotnego, aby go nauczył wszystkiego, a zarazem udowodnił mu, iż nie jest już na niego zły i mu wybaczył. Ostatecznie otrzymał od niego dar nieśmiertelności! Co z tego, że niechcący. W odczuciu Luciena byli jak bracia. Pokazał mu jak się prawidłowo pożywiać.
† 1903 rok, Francja - Paryż. Po tym jak urok Elajży przestał działać na Luciena, Aurorę i Tristana poprzez zasztyletowanie go w którymś momencie po raz pierwszy (nawet jeśli o tym ogółem nie wiedzieli) mogli wreszcie zająć się sobą i swymi planami. Lucien skupił się głównie na Aurorze. Trwał u jej boku w okresie La Belle Epoque - czyli pokoju, optymizmu, dobrobytu i innowacji. Spędzili wówczas ze sobą cudowne chwile.
Przez stulecia Lucien opracował Kingmaker Land Development Inc. co było przykrywką dla jego firmy, która przeprowadzała ściśle tajne badania związane z nadnaturalnością, włączając w to alternatywne lekarstwo na jad wilkołaka i stworzenie czegoś bardziej śmiercionośnego. Coś, czego nawet krew Klausa by nie wyleczyła. Czyli krew, która mogłaby zabić każdego wampira, nawet Pierwotnego. Lucien stał się wybitnym filantropem i publicznym mówcą w XXI wieku, znanym z pracy charytatywnej i specjalistycznej wiedzy biznesowej.
† Po tym, jak prawda o tym, że poprzez śmierć Pierwotnego ginie cała linia wampirów, postanowił to wykorzystać i przybyć do miejsca, gdzie znajduje się Klaus wraz z rodziną, aby dokonać zemsty w jakiś sprytny sposób. Czy mu to się uda? Się okaże!

Jego osobowość należy do tych ciężkich i zróżnicowanych, a także trudnych do zniesienia. Wiele istot sądzi, że posiada on tendencje socjopatyczne, szczególnie widoczne przez zdolność do szybkiego przeistoczenia się z osoby niezwykle czarującej w bardzo niebezpieczną. Bardzo często jego wypowiedzi przesiąknięte są sarkazmem i ironią, więc jeżeli komuś to przeszkadza, nie wytrzyma z nim w jednym pomieszczeniu dłużej niż dwadzieścia minut. Chyba, że komuś uda się z nim porozumieć, to wtedy nawet z takim jak on można się dogadać. Bywa chamski, nieodpowiedzialny, złośliwy, arogancki, mroczny, sadystyczny, nieliczący się z uczuciami innych i nieco zbyt ufny, co nieraz przysporzyło mu cierpień. Za krzywdy mu wyrządzone potrafi się odpłacić pięknym za nadobne, wszelkimi dostępnymi metodami. Jednakże jeśli zacznie mu na kimś zależeć, to zaczynia uwzględniać emocje owej osoby, lecz rzadko to się zdarza. Ma dosyć specyficzne poczucie humoru, które wyprowadza innych z równowagi. Potrafi żartować nawet wtedy, gdy sytuacja jest niezwykle poważna. Ale mimo wszystko Lucien jest duszą towarzystwa. Kiedy kogoś naprawdę pokocha, to na zabój, lecz gdy znienawidzi, to na śmierć. Generalnie to wydaje się być wiecznie radosny, gdyż najczęściej zawadiacki uśmieszek nie schodzi z jego ust, co z kolei potrafi niektórym działać mocno na nerwach. Uważa, iż trzeźwo myśli i tak w istocie jest, przynajmniej dopóki się nie wścieknie. Z drugiej jednak strony, wewnątrz siebie ma coś z romantyka, bowiem jest również zdolny do dzikiej wierności i uczucia. Jest także czarujący i uwodzicielski. Nigdy nie jest zawstydzony, do wszystkiego podchodzi na kompletnym luzie. Nikt nie ma pojęcia, o czym on myśli, dlatego też stwarza uczucie nieprzewidywalności na każdym kroku. Jego reakcja na czynniki zewnętrzne w każdej chwili może być zupełnie inna od zamierzonej. Znajomość z nim jest nadzwyczaj interesująca, pełna skoków adrenaliny i tej słodkiej niepewności, która owija rozmówcę jak czarny całun, głęboki, z którego nie sposób się wydostać. Można go także nazwać tajemniczym, gdyż niewiele o sobie mówi. Lecz jeśli chodzi o drugą osobę, on chce wiedzieć o niej jak najwięcej. Później fakty z życia takiej osoby zazwyczaj wykorzystuje w jakiś sposób do własnych celów. Jest to typowy kobieciarz i wszelkie próby poderwania którejś wychodzą mu z reguły od razu. Dzieje się tak pewnie dlatego, że jego nieziemskie spojrzenie rozpala płomień we wnętrzu kobiet, które zaczyna uwodzić, a także przez poczucie humoru. Jeżeli miewa dobre dni, zdarza mu się być miłym, zabawnym a nawet szarmanckim. Aczkolwiek takie coś bywa w jego przypadku rzadko, nawet raz w miesiącu, jak nie rzadziej. Czasem dopada go totalne lenistwo, przez co nic mu się nie chce robić. Jedyną rzeczą, jaką wtedy robi, to głęboko rozmyśla nad różnymi sprawami, albo po prostu wyleguje się w domu. Gdy jest pogrążony w myślach, w swej podświadomości, to nikt prócz niego nie ma prawa mieć do niej dostępu.
Dosyć często Lucien wpada w agresję, łapią go niepohamowane ataki gniewu, a także nieobliczalność. Wtedy musi się na czymś wyżyć, albo jeżeli jakaś istota jest powodem takich reakcji to niekiedy dochodzi do tego, że bez problemu może tego kogoś zabić. A to tylko część tego, jaki w takim stanie potrafi być. Wówczas potrafi ranić słowami, jak sztyletami wbijanymi w ciało. W takim stanie jest tak, że najpierw robi, a dopiero potem myśli. Czy potem żałuje swoich występków? Zaiste nie. Generalnie to nikt tak naprawdę do końca go nie zna. A ten, kto próbuje go poznać całkowicie, wkracza na niebezpieczny teren.
Pomimo wielu złych cech jakie ma, nawet on posiada jakieś dobre, tylko po prostu nie okazuje ich wobec wszystkich, przeważnie wybranych, czyli takich, na których zacznie mu bardziej zależeć. Ale trzeba przyznać, iż ma on bardzo rozbudowaną osobowość i nigdy nie wiadomo, w jakim humorze danego dnia ktoś go zastanie i jaka będzie jego reakcja. Z nim to nigdy nic nie jest do końca pewne. Poza tym jego charakter jest bardzo zmienny, bo raz jest taki, a raz taki.

† Kopnął go zaszczyt bycia pierwszym człowiekiem, który został przemieniony w wampira i pochodzi z linii Klausa Mikaelsona. Przy okazji jest także pierwszym, który został uleczony wampirzą krwią.
† Niemal od razu ogarnął sobie pierścień z Lapis Lazuli, pozwalający chodzić wampirom za dnia. Nosi go na środkowym palcu prawej dłoni.
† Jeden z niewielu osobników, którzy mówią na Klausa Nik.
† Stworzył swój własny biznes o nazwie Kingmaker Land Development Inc. w Paryżu 1903 roku, którego jest jednocześnie dyrektorem naczelnym.
† Raczej bliżej mu do czarnego charakteru, niż "dobrego" wampira. Lubi zabijać z premedytacją i robić innych w konia, w sensie... zdarza mu się bawić w seryjnego mordercę, którego inni próbują odnaleźć, ale zazwyczaj im się to nie udaje.
† Przybył do Nowego Orleanu w celu zemsty na Mikaelsonach. Czemu? Ano dlatego, że Elijah zauroczył w jakimś jedenastym wieku Luciena i wmówił mu, że jest Klausem i powiedział mu, że ma uciekać w strachu przed Mikaelem wraz z Aurorą i Tristanem, którzy zaś wierzyli, iż są Rebekah i Elijahą. Kiedy Elijah został zakołkowany po raz pierwszy, jego zauroczenie osłabło. Po tym wszystkim we trójkę przez stulecia szukali sposobu, aby ich unicestwić, a jednocześnie tak, by samemu przy tym nie zginąć. Jednak jak na razie nie wpadli na nic konkretnego.
† Jest opisywany przez innych jako przystojny, wyrachowany wampir.
† Preferuje wino zamiast whisky.
† Aurora de Martel to pierwsza miłość Luciena, w której do tej pory jest zakochany. Nie zdaje sobie jednak sprawy, iż wampirzyca ta traktuje go jako zabawkę, nie odwzajemnia uczucia i wykorzystuje do własnych celów.