Cami jest byłą studentką psychologii pracującą w barze. Do Nowego Orleanu powróciła chcąc dowiedzieć się więcej o śmierci swojego ukochanego brata, przy okazji chcąc się znaleźć blisko swojego wujka, Kierana. Przez jakiś czas, gdy w mieście pojawia się Klaus, Cami jest nieśwaidoma istnienia istot nadprzyrodzonych i zjawisk, które właściwie mają miejsce dookoła niej, praktycznie pod jej nosem. W pewnym momencie Camille dowiaduje się o świecie nadprzyrodzonym, jednak Klaus skutecznie usuwa jej wspomnienia - za każdym razem, gdy kończą rozmawiać (i Klaus kończy wylewać swoje żale na świat i to, jaki jest niezrozumiany), Cami zapomina o wszystkim. W pewnym momencie jednak okazuje się sprytniejsza niż Klaus, zaczyna robić zdawkowe notatki, dzięki którym udaje się jej w końcu odkryć całą prawdę. Jest zła na Klausa, który zrobił sobie z niej swojego powiernika, ale głównie o to, że... nigdy niczego nie pamiętała. Jest zafascynowana jego bratem, Elijah - chociaż doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że jego i Hayley łączy więź, której ona i Elijah nie mogą mieć. Jest jeszcze Marcel, oczywiście, ale romans z nim również nie przynosi Cami większych "uczuciowych" korzyści. Dziewczyna postanawia odsunąć się zarówno od Klausa, jak i od Marcela, a całą swoją uwagę koncentruje na młodej Davinie, którą pokochała praktycznie jak młodszą siostrę i zależy jej na bezpieczeństwie dziewczyny. A co przyniesie czas, to się okaże.

odważna - udaje, że niczego się nie boi - zawsze chodzi z podniesioną głową - nie wywyższa się jednak, nie uważa się za nie wiadomo kogo - otwarta na nowych ludzi (i nie tylko ludzi) - ma otwarty umysł, nie kieruje się uprzedzeniami czy stereotypami - nie potrafi się zbyt długo gniewać - ale gdy się gniewa, to zwykle latają talerze - ma rękę do dzieci, naprawdę dobrze się z nimi dogaduje - marzycielka, bo nadal wierzy, że kiedyś się zakocha i będzie miała szczęśliwą rodzinę - ale niestety, coraz częściej dopada ją depresja z powodu tego, że jest już praktycznie sama na świecie, a smutki zalewa alkoholem

† skończyła psychologię, ale nie pracuje w zawodzie. Ostatnio jednak zaczęła się rozglądać za jakąś pracą na pół etatu, nie chcąc jednak rezygnować całkiem z pracy w barze.
† marzy o tym, że kiedyś będzie miała dziecko. Najlepiej dwójkę, chłopca i dziewczynkę.
† chciałaby się szczęśliwie zakochać.
† nie umie za bardzo gotować,
ale wciąż trenuje, bo praktyka czyni mistrza!
† potrafi się bić, nie tylko z dziewczynami.
† nie znosi przemocy, czy to wobec kobiet, dzieci czy zwierząt,
czy w ogóle jakiejkolwiek. Najchętniej wszystko załatwiałaby rozmową.
† nie przyzna się do tego, ale obawia się swojej przyszłości.
† od śmierci brata i wujka ma problemy z alkoholem, ale o tym też nie mówi głośno. Jest barmanką, więc czasem sobie popija, jak nikt nie widzi.
† nic co nadnaturalne nie jest jej straszne. Zanim nie dowiedziała się o tym świecie była bardzo ciekawską istotką, teraz po prostu przyjmuje wszystko z otwartym umysłem, nie tracąc jednak zimnej krwi.
† łatwo się denerwuje, często krzyczy... zwłaszcza gdy chodzi o Klausa. Ma do niego dziwny żal, którego nie jest w stanie zgasić.