@Kol Mikaelson

Przewrócił oczami zirytowany nieco podejściem pierwotnego. Zawsze to samo, nawet dzieci nocy trzymały się z góry ustalonych zasad, które były niczym filary, na których stało całe społeczeństwo. Jednakże z czasem wszystko zaczyna niszczeć aby dać pole do popisu czemuś nowemu, aby narodziły się nowe idee i nowe zasady. Severson żył właśnie tą wizją świata, która klarowała się w przyszłości, a nie starymi porzekadłami i przyzwyczajeniami. Właśnie dlatego uważał wszystkich za słabych, za zbyty przywiązanych do porządku, który nigdy nie miał być wieczny. Według Rogera to właśnie nie porządek a chaos rządził na tym świecie, z kolei przyzwyczajenie sprawiało, że nie postrzegano tego jako entropii a własnie jako poukładaną część elementów i aspektów rządzących otaczającą ich rzeczywistością.
- Oh błagam, mi było całkiem łatwo rzucić  magię przodków na rzecz czegoś lepszego i nowego. Poza tym, nie ograniczają mnie granice miasta. Czasami wystarczy kilka miłych słówek i pokazanie potęgi wyższej niż moc starych, stetryczałych bab, które już dawno nie istnieją na tej płaszczyźnie rzeczywistości. - W jego głosie można było usłyszeć zniecierpliwienie. Kol je doskonale znał, bo w końcu też wiedział, że Roger potrafi kompletnie nie dbać o życia ludzi a także nieludzi. Kto wie? Może nawet był świadkiem jak Roger dokonał masowego mordu aby uzyskać dostęp do mocy ekspresji? Mimo wszystko był znany jako ktoś nieobliczalny, kogo już teraz trudno jest powstrzymać. Czy była możliwość pokonania go? Nawet przez pierwotnego? Trudno powiedzieć, bo w końcu Severson znał kilkoro z nich i nadal żył.
- Znasz mnie przecież jako wizjonera, jako kogoś kto nie boi się wyzwań i przeciera ścieżki czarów. Fakt faktem, nie ma chyba czarnoksiężnika który w tak dokładny sposób poznał zasady działania najmroczniejszych z magii. Jednak wiem, że gdzieś dalej jest coś więcej, coś potężniejszego. I mi właśnie zależy tylko na dostępie do tej potęgi. Tak więc nie zrobię krzywdy obecnemu sabatowi. W praktyce ten sabat, jak i każdy inny mam głęboko w dupie. Jednakże wiem, że Regentka jak i inne wiedźmy lubią wściubiać nos tam gdzie nie powinny, więc lepiej byłoby trzymać je z daleka ode mnie zanim zwiększę swoją moc kolejnymi dwunastoma ofiarami. A wierz mi, nie chcę brudzić sobie rąk krwią moich braci i sióstr. - Po tym długim wywodzie trudno było powiedzieć czy Roger zastosował groźbę pozbycia się wiedźm z sabatu, które przeszkadzałyby mu w dążeniu do celu, czy to była jedynie wyjątkowo niebezpieczna gra słów. Trzeba być jednak odważnym kierując takie słowa do pierwotnego mającego często największe problemy z opanowaniem emocji. W końcu jednak Severson uspokoił się i potarł dwoma palcami nos pomiędzy brwiami.
Musiał to wytłumaczyć jak najlepiej tylko potrafił.
- Słuchaj. Ciebie jako wampira stworzyła czarna magia. Moc ekspresji jest potężniejsza od mocy przywołanych przez twoją matkę. Mimo wszystko zaklęcie jest na tyle skomplikowane, że trudno je odwołać za pomocą innych rodzajów magii. Właśnie dlatego potrzebuję mocy innych wiedźm i spróbować niejako przekłuć klątwę wampiryzmu w czystą energię magiczną, którą będziesz miał do dyspozycji. Połączona moc wiedźm z magii ekspresji, wzmocnionych Trójkątem Ekspresji zdolna byłaby przebić się przez zaklęcia twojej matki. - Po kolejnym wywodzie spojrzał na Kola mając nadzieję, że jasno i klarowanie wytłumaczył mu, że co najwyżej zginą zupełnie postronne osoby ale poświęci je dla dobra większego. W końcu czym był mord trzydziestu sześciu ofiar wobec ofiar, które zginęły przez wampiry, a nawet samego Kola na przestrzeni tych wszystkich wieków. Każda magia miała swoją cenę a Roger jedynie proponował wyjście z sytuacji, w której przed tysiącami laty znalazł się Mikaelson.

Naprawdę w najmniejszym stopniu nie interesowały go jakiekolwiek ofiary, które Severson miałby poświęcić, by zwiększyć swoją moc. Przynajmniej tak długo, jak długo wśród nich nie znajdowałby się ktokolwiek z nielicznego grona osób, na których miałoby pierwotnemu jakkolwiek zależeć. Niestety, jeśli chodziło o wszelkie próby wtrącania się w sprawy nowoorleańskich czarownic, na pierwszy plan wysuwało się jednak ryzyko ciążące nad tymi właśnie osobami. Jedną w szczególności. Stąd najpewniej brak przyklaśnięcia pomysłowi ze strony pierwotnego. Nawet, jeśli docelowo ten rzeczywiście miałby wiązać się z dość realną wizją przywrócenia mu możliwości posługiwania się magią. I nie chodziło tu już nawet o przywiązanie do starego porządku świata, utartych reguł i zasad. Bardziej o fakt, że zbyt mocne ich naruszenie wiązałoby się z nieuniknioną reakcją nowoorleańskich sabatów.
- Jak wielu innym w innych częściach świata - zauważył, odnosząc się do kwestii odwracania się od magii przodków. - Tutaj działa to nieco inaczej.
Nie, nie zamierzał się upierać, że Severson nie miał najmniejszych szans, by znaleźć w tym miejscu kogokolwiek chętnego, by dołączyć do jego sabatu. Najzwyczajniej w świecie stwierdzał dość oczywisty fakt. Znał przecież społeczeństwo lokalnych sabatów. To wcale nie zmieniło się tak mocno na przestrzeni stuleci - wciąż niezmiennie pozostawało przywiązane do magii przodków, ich wpływów i niejako od nich uzależnione. Odwrócenie się od nich zwykle było równoznaczne dla tutejszych czarownic i czarowników z całkowitą utratą dostępu do magii. I chociaż niewątpliwie moc ekspresji pozwalała to ograniczenie ominąć, prawdopodobnie niewiele znalazłoby się w mieście chętnych, by zaryzykować.
Chociaż może jednak się mylił? Może jednak przez lata zmieniło się znacznie więcej niż chciałby zakładać.
- Fakt, tego akurat byś nie chciał - może i całość wypowiedzi czarownika dałoby się odczytać w dwójnasób, jednak krótka odpowiedź pierwotnego powinna być raczej dość oczywista do zinterpretowania jako ostrzeżenie. Niezależnie od tego, jaką mocą dysponował, zaszkodzenie lokalnym czarownicom - a przynajmniej jednej z nich - nie mogłoby skończyć się dla niego najlepiej. Nawet mimo całej sympatii, jaką Kol do niego żywił. - Większa cześć tutejszych sabatów obchodzi mnie tak samo niewiele, jak i ciebie. Mimo to lepiej dla jakichkolwiek twoich działań będzie, jeżeli nic nie będzie im zagrażało.
Nie dało się ukryć - większość nowoorleańskich czarownic rzeczywiście nie interesowała go za bardzo. Jeśli jednak Severson chciał mieć wolną rękę w kwestii swojego przedsięwzięcia, prawdopodobnie musiał w jego realizacji uwzględnić bezpieczeństwo sabatów. Niezależnie od tego, z jak wielkim powodzeniem pierwotnemu miałoby udać się szeroko pojmowane odwracanie ich uwagi.
- Przy tym wszystkim nadal nie masz pewności, że to miałoby w ogóle zadziałać - na moment uniósł eden kącik ust, zauważając dość oczywisty fakt. Bo jednak tej pewności zwyczajnie nie można było mieć. - Mimo wszystko możesz się wykazać. O ile będziesz pamiętać, że niespecjalnie zależy mi na jakimś większym poruszeniu wśród nowoorleańskich czarownic.
Właściwie... nie, nie zdecydował jeszcze, czy rzeczywiście miał zamiar w pełni przystać na cokolwiek, co czarownik miałby mieć w planach. Póki jednak istniały jakiekolwiek korzyści dla samego pierwotnego, nie zamierzał też zupełnie przekreślać tego pomysłu.

Uniósł brew słysząc odpowiedź Kola.
- Nie moja wina, że tutejsze wiedźmy minęły się z inteligencją przy narodzinach - skwitował jedynie. Kochał uważać innych za półgłówków, którymi zresztą byli. Dla niego odrzucenie magii przodków było pewnego rodzaju wyzwoleniem od kontroli zaklęć. Bardzo szybko sięgnął do czarnej magii i okazało się, że rzucanie klątw było o wiele bardziej zabawne, niż szukanie trudniejszych sposób do rozwiązania swoich spraw. Zwyczajnie oddawał komuś swoje problemy i porzucał taką osobę, aby sobie radziła ze skutkami paskudnych zaklęć.
- Zastanawiam się przede wszystkim kto stworzył większość tych sabatów, bo chyba bym pogratulował wytrzymania z takim stężeniem głupoty - dodał nie mogąc sobie zwyczajnie nie pozwolić na kąśliwą uwagę wobec "wielkiej" magii. Jak dobrze, że ekspresja była pozbawiona ograniczeń, bo tych Roger zdecydowanie nie mógłby znieść. Czarownica potrzebująca granic nie powinna się tak nazywać, bo to oznaczało, że jest zbyt słabą osobą aby poradzić sobie ze swoją mocą.
- Jako były czarownik, zdecydowanie zdajesz sobie sprawę, że jest zawsze szansa, iż nawet wyczarowanie prostych światełek może się nie udać. Nie oznacza to, że czarownica nie może próbować tego zrobić - odparł jakby to było oczywistością. Usiadł sobie na pobliskich schodkach i spojrzał w stronę więzienia dla czarownic. Kusiło żeby zniszczyć tą barierę i uwolnić magię. Mocno go denerwowało taki brak poszanowania do osób z ogromnym potencjałem. Jednak nie, musiał zachować spokój, chociaż obiecał sobie, że w końcu rozproszy magię tego miejsca.
- Mi też, bo znając ich podejście do ograniczającej tradycji mogłoby się okazać, że przeszkodzą one zarówno tobie jak i mi. - Zauważył dając do zrozumienia, że wtrącenie się wiedźm a przede wszystkim regentki nie byłoby pożądane przez któregokolwiek z nich. W końcu zarówno Severson jak i Kol mogli zyskać na tym odpowiednio dużo aby zaryzykować szalony plan czarnoksiężnika.