Przyjrzał się butelce otrzymanej od Alexa i uśmiechnął się pod nosem. Kto jak kto, ale on nie mógł zapomnieć jakie wino najbardziej lubił Valentin - zwykle był bardzo wybredny, jeśli chodzi o wina, bo preferował mocniejsze alkohole, ale miał ze dwa, może trzy wina, które wprost uwielbiał. To, które chłopak przyniósł, zdecydowanie było na pierwszym miejscu.
Odpakował obraz, nie mogąc się powstrzymać - nie był dobry w odkładaniu prezentów na później. Popatrzył na dzieło Alexa z usmiechem, jeszcze szerszym niż ten na widok butelki i odstawił obraz pod scianę, oparty w taki sposób, żeby się nie przewrócił.
- Dziękuję. Brakowało mi Twoich obrazów. - podszedł do niego powoli, wyglądając nieco niepewnie, jakby się wahał, ale w końcu objął Alexa w pasie i przytulił się do niego, ot tak, po prostu. - Porozmawiać... chciałbym porozmawiać o wielu rzeczach, ale mam wrażenie, że mamy na to sporo czasu. Zostań jak długo będziesz chciał - choćby na noc. Napijemy się wina, porozmawiamy... zaproponowałbym kolacje, ale rozumiem, że już nie jadasz..? - popatrzył na niego niepewnie. - Wybacz głupie pytania, ale nie do końca orientuję się w... w tym, czym się stałeś. Niewiele wiem o hybrydach.

Oczywiście Alex wiedział, że Valentine jest wybredny no itd. Jednak nikt nie jest bez wad i hybryda zdawała sobie spawa, że też wiele ich ma. Gdy czarownik rozpakował prezent rysownikowi po prostu wystarczył ten uśmiech drugiego mężczyzny. Nie potrzebował już od niego żadnych słów. Wedle ścisłości by to tak ładnie ująć Alex i Val stoją na przeciwko siebie, ręce w swoich dłoniach i patrzą się na siebie z taką miłością, że nie ma ona kresu. Tak Blacksky to ujął. W sumie nie każdy artysta to potrafi, a jeszcze chłopak swoje obrazy ma po prostu realistyczne do tego stopnia, że jakby żyły.
Alex widział tą niepewność w ruchach swojego ukochanego, ale w końcu objął go i przytulił, a brunet też go przytulił. Już Blacksky nie wiedział o co chodziło. Naprawdę Val potrzebuję nie wiadomo ile czasu by mu wybaczyć?
- Valentine Ty mnie się boisz czy po prostu... nie wiem po prostu mam czekać i żadnych bliższych gestów nie robić jak poklepanie po ramieniu? - zapytał.
Może nie było widać tego po hybrydzie, ale to go frustrowało. Chciał by wszystko wróciło do normy. Fakt miał czasu i czasu, ale nie wiadomo ile czasu nie będzie czekał. Poza tym myślał, że od razu Valentine określi się konkretnie o czym chciał rozmawiać, a tu jak się okazało nie bardzo.
- Tak, teraz mamy sporo czasu, nawet wieczność. - przyznał.
Już Alex miał zwrócić mu uwagę, że mówił już o tym, jaką dietę stosuję. Wyjaśniał wszystko, ale rozumiał, że emocje, szok i takie tam spodobało zanik pamięci i czarownika.
- Chętnie zostanę na kolację, bo normalnie jem, tylko raz na jakiś czas muszę napić się krwi. Opowiadałem Ci przy naszym pierwszym spotkaniu, ale przez emocje pewnie zapomniałeś. Nic się nie stało, kiedy Ci wyjaśnię jeszcze raz. Powiem Ci, że przez te cztery lata, przestałem w ogóle planować co mam zrobić za dnia. W sumie sam rozumiesz nie? - zapytał.
Było to raczej retoryczne pytanie. W sumie Alex tak stał jak ten kołek po chwili ruszył się i po prostu siadł sobie na kanapie.