Dla blondyna ta wampirzyca ze swoimi słowami wydała mu się zabawna. No takie dość specyficzne poczucie humoru. Słysząc to o śmierci cicho się zaśmiał.
- Pożyjemy zobaczymy. Choć wątpię jak dostałaś szansę życia wiecznego to nie dasz się tak szybko zabić - przyznał.
Powiedzmy, że też Kaysa w pewien sposób miała szczęście, że Andy nie był zły, bo wtedy ta przygoda wampirzycy nie skończyło się pozytywnie.
Oczywiście czarownik wiedział na co stać nieśmiertelnych. Gdy kobieta w szybkim tempie znalazła się za plecami Andy'go i po prostu chuchnęła mu na szyję mężczyzna nawet nie drgnął. Cóż... nie było widać, ale miał już ponad 800 lat, wiele rzeczy widział i takiego rzeczy go nie ruszają. Gdy już wróciła na swoje miejsce spytał:
- Usiłujesz mnie nastraszyć?
Jeśli odpowiedź była twierdząca to jej się nie udało.
- Wiesz niektórzy czarownicy nie są łaskawi, a widziałem już co głód robi z nowo stworzonymi wampirami, więc jak będziesz się posilać lepiej sprzątaj po sobie. Słyszałem, że dla takich jak Ty nie jest tutaj przyjaźnie - przyznał.
Cóż... Andy darował jej życie, ona go nie zaatakowała, więc może jej trochę poradzić. Zawsze takie informacje są cenne.
- Chciałem po prostu zmienić miejsce - powiedział.
Blondyn nie lubił mówić o sobie, a stwierdził, że taka odpowiedź wystarczy.
- Coś nabroiłaś, że wyjeżdżasz? - zapytał.

- Jak każdy na ciebie poluje to ciężko wyczuć moment, w którym komuś akurat uda się mnie podejść. - powiedziała cicho. Kaysa spokojnie oparła się plecami o drzewo i lekko zadarła głowę przymykając oczy. Mmm naprawdę czarownik bardzo apetycznie pachniał i młoda wampirzyca traktowała to spotkanie jak swego rodzaju trening. Nie da się skusić i się na niego nie rzuci, chociaż czuła jak kilka razy kły jej się wydłużają.
- Aj... ranisz moje serduszko, tak chciałam cię wystraszyć. - przytaknęła mu. Jak sam słusznie zauważył, ta nie miała pojęcia o tym z jak bardzo wiekową istotą ma do czynienia. Uważała go za czarownika takiego samego jak każdy inny.
- O sprzątaniu wiem... tym bardziej, że hipnoza mi szwankuje. -przyznała spokojnie i ponownie na niego spojrzała z błyskiem w oku, lekko przekrzywiła głowę do boku obserwując go. - Poza tym nie jestem już głodna, na razie nie będę polować... - dodała ciszej. Zdecydowanie będąc w pobliżu czarownika nie chciała jego krwi... miała ochotę na coś innego, chociaż odpędzała te myśli od siebie przez cały czas. Kiedy zapytał się o jej powód ucieczki uśmiechnęła się przelotnie.
- Była łowczynią z bardzo elitarnego klanu, nie wykonałam zadania, sprawy się skomplikowały i teraz jest na mnie wyrok śmierci, nie do końca sobie radzę z tym... - tutaj wskazała na swoje ciało i odepchnęła się lekko plecami od drzewa zbliżając do niego. - poza tym lepiej, żebym była blisko stwórcy, wiesz... mam problem z pragnieniami... -powiedziała i postukała go lekko palcami w klatkę piersiową. Ha dotknęła go! Jej zadowolenie wzrosło, więc się odsunęła, żeby nie dać się bardziej ponieść porządaniu.

- W sumie prawda - przyznał.
No cóż... w świecie w którym kiedyś żył Andy wampiry miały łatwiej, bo bardziej się ukrywały, a za to czarownicy mieli przekichane, a tutaj widać jest odwrotnie. Niestety zawsze ktoś musi gonić myszkę. Widać, że w tych czasach na pierwszym miejscu są wampiry. A może blondyn się mylił. Jak widać musi znaleźć jakiegoś informatora. By wiedzieć jeszcze więcej o Mystic Falls.
- Cóż... to stawia wszystko w innym świetle. Szkoda, że wyjeżdżasz, bo moglibyśmy się razem napić. Może alkohol trochę złagodzi głód - przyznał.
To co, że Kaysa była wampirzycą. Zawsze można mieć o jedną osobę na plus. Ogólnie blondyn wątpił, że nieśmiertelna już nie czuje głodu. No, ale nie będzie jej pouczać. Niech sobie tak myśli.
- Też jeszcze zależy jaki to stwórca. Pytanie czy zaopiekuję się Tobą. Słyszałem, że niektórzy po prostu zmieniają ludzi tak dla kaprysu, a potem pozostawiają - odrzekł.

Teraz... w sumie już nie było takich polowań na czarownice i palenia ich na stosach. Wampiry też sobie żyły całkiem dobrze, chyba, że jakiś wybitnie naraził się łowcą, albo padł po prostu ich ofiarą. Kaysa się im naraziła i to mocno, więc teraz musiała się borykać z niesprawiedliwością losu.
Blondynka się lekko do niego uśmiechnęła.
- Nie wyjeżdżam teraz, jak masz ochotę to możemy iść się napić. - powiedziała spokojnie. Oj alkoholu Kaysa nie odmawiała, tym bardziej, że on pomagał jej w ugaszeniu pragnienia, tak jak mówił zresztą czarownik. Może nie był tak dobry jak krew, ale zawsze to coś.
- Elijah jest dobrym stwórcą. Zajmował się mną, ale ja sama odeszłam, wiesz... łowieckie przyzwyczajenia, ale... sama sobie średnio radze, więc muszę przez jakiś czas trzymać się blisko niego, on mi pomoże. -odpowiedziała mu. W tej sprawie tez miał rację, w końcu Kaysa jako łowczyni zabiła nie jednego takiego "niechcianego" wampira, albo takiego przemienionego dla kaprysu.
- To co czarodzieju? Idziemy się napić? - zapytała go posyłając swój specyficzny i intrygujący uśmiech.

Wampir może nie tyle się naraził w tych czasem tylko po prostu pokazał o swoim istnieniu nie sprzątając po sobie. Wtedy na niebezpieczeństwo był wystawiony dany wampir, ale i inni. No, ale Andy'iego to nie dotyczyło, on był czarownikiem.
Elijah? Gdzieś on słyszał to imię. Ach... jeden z Pierwotnych tych najbardziej "szlachetnych". Miał przyjemność ich poznać. Jednak teraz no cóż... raczej oni jego nie poznają w tym nowym ciele.
- Z tego co wiem trafiłaś na "dobrą" osobę, która w przystosowaniu jako wampir Ci pomoże - powiedział.
Uśmiechnął się do dziewczyny gdy zapytała czy idziemy.
- Pewnie. Poza tym masz jakiś kontakt z Elijah? - zapytał.
Chodziło mu tutaj o te diabelskie komórki. Jakoś blondyn nie umiał jeszcze się za bardzo nimi obsługiwać. Gdy żył nie było takich wynalazków i było dobrze, a teraz świat był zbyt... nowoczesny.
- Znasz jakiś dobry bar? Jak nie to ja zaprowadzę Cię do mojego miejsca co ostatnio sobie upatrzyłem - przyznał.
Razem obok siebie ruszyli przed siebie.

Czarownik miał rację i nawet reinkarnacja, która gdzieś w głębi dziewczyny siedziała i miała jakieś dziwne przeczucia co do chłopaka, by się z nim w tym akurat zgodziła, że Elijah był tym najbardziej "szlachetnym" z pierwotnych. W sumie to Kaysa nie sądziła by, którekolwiek z jego rodzeństwa, no może poza Bex zdecydowałoby się na przemienienie jej w wampira, wtedy na moście.
- Masz rację, on mi dużo wyjaśnił i mi pomaga, tylko... widzisz nie jestem nauczona życia w jednym miejscu, nie mówiąc już o tym, by grzecznie trzymać się wampirów. -powiedziała. Istotnie gdyby nie przystosowanie Kaysy a raczej jej przyzwyczajenia to dziewczyna mogłaby mieć naprawdę udane życie.
- Tak mam. -odpowiedziała i przyjrzała mu się. Jej stare zboczone nawyki dały o sobie znać. - Znasz go? - zapytała luźno. W końcu... nie bez potrzeby raczej pytał o kontakt do niego. - Niestety jedyny bar jaki znam jest oblężony przez łowców więc... chyba się wybierzemy do ciebie, nie chce już dzisiaj uciekać. - stwierdziła spokojnie. Faktycznie jedynym barem jaki przyszedł do głowy to był Grill, ale tam zawsze były jakieś zamieszania. Ruszyła z nim do jego mieszkania.

z/t x2