Widać było, że jest zakłopotany faktem, że zadziałał pod wpływem instynktu i pocałował dziewczynę mimo, że zdecydowanie nie powinien tego robić, była jego przyjaciółką i na pewno nie chciał spieprzyć ich relacji, nie wiedział czy ta jest gotowa na pójście na dalszy etap a mianowicie bycie parą, on sam nie wiedział czy był na to gotowy. Przeczesał wolną ręką włosy w geście zdenerwowania, które było widać w jego orzechowych oczach jak i na twarzy, po jej pierwszych słowach lekko uniósł brew do góry, a kącik jego ust drgnął w ledwo dostrzegalnym uśmiechu. Jednakże nie mógł na to pozwolić, przede wszystkim nie zasługiwał na dziewczynę i doskonale o tym wiedział, na pewno był na horyzoncie ktoś lepszy kto zapewni jej prawdziwą przyszłość, a nie chłopak, który uciekł ze swojego domu. Fakt, że nie mówił jej prawdy ciążył na nim jakby miał zaraz się udusić po wpływem tego ciężaru, dlaczego mówienie prawdy jest takie trudne?
- Nie powinienem Cię całować Nino, jesteśmy przyjaciółmi i lubię ten stan rzeczy - wyrzekł po chwili milczenia, patrząc w jej stronę. Czyżby teraz spieprzył wszystko słowami 'bądźmy przyjaciółmi?', na pewno nie chciał tego zrobić. Przygryzł delikatnie dolną wargę, kiedy dziewczyna zarzuciła mu ręce na szyję i zbliżyła się do niego. Chęć pocałowania jej było  chyba silniejsze niż jego zdrowy rozsądek, więc przedłużył ich pocałunek, a kiedy ta odsunęła się delikatnie z jego ust wyrwało się westchnienie. Nie wiedział co ma o tym myśleć, słuchać rozsądku czy po prostu iść za głosem serca?
- A kim chciałabyś, żebym byli?
Jego stanowcze spojrzenie objęło jej twarz, jego natomiast była bardzo napięta jakby czekał na wyrok przed sądem. Dlaczego to wszystko musi być takie trudne? Dlaczego wszystko musi się komplikować w najmniej oczekiwanym momencie? Nie potrafił powiedzieć jej prawdy o sobie bo bał się odrzucenia, więc jaki z niego będzie chłopak skoro nadal ma zamiar ją oszukiwać? Bolało go to, a potrzebował jej bardziej niż powietrza o czym się przekonywał dzień po dniu zakochując się w niej.

- Przyjaciele..? Lubisz ten stan rzeczy? - Wyszeptałam, badając te słowa z moich ust. Dobra, okey.
Zmarszczyłam czoło, na to wszystko co się tutaj wydarzyło. To jednak serio za szybko wszystko to zaszło. Może ja chce coś innego niż tylko przyjaźń. Ale jak widać bardziej chyba ja jestem gotowa na to wszystko. Przymknęłam oczy, chwile się zastanawiając się.
- Jeżeli chcesz to możemy spróbować być parą..jeżeli nie wyjdzie to wrócimy najwyżej do tego co jest teraz - Odsunęłam się od chłopaka, wzrok spuściłam na ziemię. Akurat była w takim pięknym zielonym odcieniu, dlatego zawsze lubiłam lato. Drzewa i inne rośliny ożywiają, jest po prostu jasno nie ponuro jak zbliża się jesień. Pomachałam nogami dla rozróżniania.
Chociaż jeżeli bylibyśmy parą..to na pewno nie spodoba się to dla ojca. Według niego powinnam być z czarodziejem, a nie z wilkołakiem. Ale serio to moje decyzje, a nie jego. Moje życie, może kiedyś mówił mi co mam robić, ale teraz już  ma co do tego mało do powiedzenia. Więc najlepiej będzie ignorować to wszystko i po prostu spróbować, tego.
- Lecz nawet teraz jest dość niezręcznie, więc ja również przepraszam..No wiesz, że się tak na ciebie rzuciłam - Powiedziałam to lecz czy na pewno jest mi przykro? Nie na pewno nie, ale niezręcznie za to już tak. I to jednak serio może całkowicie zmienić nasze relacje. - Ale nie ważne co się wydarzy, to wiedź że mnie nie stracisz. Nawet jeżeli byłoby to coś mrocznego lub nawet jakaś błahostka. Zawsze będę przy tobie - Popatrzyłam na niego, uśmiechając się smutno. W końcu ja również mam swoją tajemnic..Więc tak naprawdę oboje udajemy zwykłych nastolatków, a to mija się z rzeczywistością jaka istnieje. Złapałam go za rękę i ścisnęłam ją, potwierdzając swoje słowa.

Wpadł, zdał sobie teraz sprawę, że kompletnie wpadł z tym głupim tekstem o przyjaźni, prawda była taka, że nie chciał utracić całej paczki, a bał się, że jak wyjawi swoje uczucia do Niny to wszystko się zmieni. Nie chciał tego, ta cała przyjaźń była dla niego bardzo ważna, o to jedyna dobra rzecz, która zdarzyła się w jego życiu przez ostatnie parę lat. Nie chciał tego zepsuć swoją niedojrzałością co do uczuć, jakie żywił wobec dziewczyny. - Nie o to mi chodziło Nino, nasza przyjaźń to najlepsze co mnie w życiu spotkało i nie chciałbym tego zepsuć przez moje uczucia do Ciebie - wyrzekł po chwili milczenia, czyżby w ten sposób chciał pokazać, ze jednak czuje coś więcej? Nie był jeszcze gotowy powiedzieć tych dwóch ważnych dla wszystkich zakochanych słów, ale musiała wiedzieć, że nie jest mu obojętna ani trochę. Kiedy usłyszał jej propozycję z roztargnieniem przeczesał swoje Rude włosy zerkając w jej kierunku.
- Dobrze, spróbujmy - wyrzekł po chwili milczenia, wyciągając rękę w jej kierunku, żeby ich palce mogły się spleść, położył ją na jej kolanie jeżdżąc delikatnie kciukiem po nim. Posłał jej delikatny uśmiech, a raczej drgnęły kąciki jego ust, nachylił się i złożył na jej ustach delikatny pocałunek porównywalny do muśnięcia wiatru.
- Wiem o tym, wiem, ze mogę na Tobie polegać dlatego tak bardzo Cię lubię - dodał po chwili już ciszej, odgarniając wolną ręką włosy za jej ucho, zawsze lubił to robić nawet jeśli ta potem rumieniła się niczym mała dziewczynka, to odkąd zostali przyjaciółmi lubił dotykać ją po włosach czy trzymać za rękę. Takie niby nic nie znaczące gesty, a potrafią przybliżyć człowieka do drugiej osoby. Kiedy ścisnęła mu rękę, nie mógł się nie uśmiechnąć ponownie. Objął dziewczynę ramieniem przyciągając delikatnie do siebie.

To było naprawdę słodkie, że tak liczyła się dla niego nasza przyjaźń. Niektórzy chłopcy, pewnie powiedzieliby coś mniej miłego, albo po prostu olali by to po całości. Lecz on jest inny, dla niego naprawdę liczyła się relacje między drugą osobą. Ogółem cała nasza paczka, w której wszyscy traktowaliśmy się bardziej jak jedna wielka rodzina.
- Nie zniszczą - Wzruszyłam ramionami, ale byłam pewna że jak na razie nic tego nie zniszczy. No chyba że znajdzie sobie inną dziewczynę lub chłopaka. W takim przypadku nie wiedziałabym czy bym mu wybaczyła. Jakoś nie widzi mi się być tą drugą lub po prostu przykrywką, aby coś zatuszować.
- Okey - Westchnęłam po tym delikatnym i słodkim pocałunku. Popatrzyłam się chwilę w jego ciemnobrązowe oczy, z bliska były bardziej hipnotyzujące niż jak patrzy się na nie z dalszej odległości. Opuszkami palców prawej ręki przejechałam nimi po jego policzku. Odrobinkę było szorstko, co oznaczało że chłopakowi wraca zarost. Ostatnio nawet jak jeszcze byli przyjaciółmi, to naprawdę dużo razy właśnie łapali się za ręce. Tak zazwyczaj się mogłam szybciej uspokoić. Zająć czymś innym swój mózg. Zauważyłam też, że czasem bawił się końcówkami moich włosów. A ja zawsze się przez to rumieniłam. Naprawdę lubię to do tego jest ten gest uroczy. Ale przez takie właśnie gesty, rumieniłam się jak mała dziewczynka zawstydzona faktem, że dotyka ją chłopak.
- Ja ciebie też bardzo lubię - Wyszeptałam.
Wtuliłam się w chłopaka, mając jeszcze dodatkowe ciepło. Do tego mogłam się beż żadnych powodów do niego przytulać, a to chyba najbardziej lubiłam. Oparłam głowę o jego klatkę piersiową, słuchając jak bije jego serce. Był to dość spokojny dźwięk, wybijający jeden rytm.
- Josh..może odprowadzimy mojego mojego psa do domu i pójdziemy gdzieś na spacer? Albo będziemy się błąkać bez celu po mieście - Zapytałam się go ciekawa. Nie chciałam siedzieć ponownie w czterech ścianach razem z ojcem. A tak zostawię psa w domu, a czas spędzę z Rudym. Pogoda jeszcze była dość ładna, to dlaczego nie skorzystać z okazji?

Dlatego właśnie pokochał tych wszystkich ludzi z paczki, traktowali się jak rodzina a Ci, którzy znają historię Josha (wprawdzie niewielu), to jednak wiedzą, że dla niego duże znaczenie ma rodzina. On na swojej nie mógł polegać tak jak na nich i to było motorem napędzającym ich relację. Kochał ich wszystkich jak swoich braci i siostry, jednak to Nina zdobyła jego serce i mogła liczyć na coś więcej z jego strony niż na zwykłą przyjaźń. Posłał jej delikatny uśmiech, kiwnął lekko głową na znak, że rozumie i że się z tym zgadza. Tak naprawdę to chciał z nią być, ale bał się do tego przyznać przed innymi i przede wszystkim przed samym sobą. Musnął delikatnie opuszkami palców jej policzek, składając kolejny już bardziej namiętny i żarliwy pocałunek na jej delikatnych ustach. Oparł swoje czoło o jej. Objął ją, żeby ta mogła się do niego bardziej przytulić. Uwielbiał czuć jej ciepło i przede wszystkim jej zapach, który kojarzył mu się z bezpieczeństwem i no.. z nią.
Przejechał palcami delikatnie po jej włosach, odgarniając zabłąkane kosmyki za ucho. - A nie chcesz może wstąpić do jakiejś kawiarni? Albo możemy pójśc do mnie, robi się chłodno a nie chciałbym, żebyś zmarzła - wyrzekł po chwili milczenia delikatnie wzruszając ramionami. Kiedy ta się zgodziła wstali z ławki budząc psa, który o mało co nie odgryzł Walkerowi nogi i ruszyli przed siebie trzymając się za ręce.

zt x2 <3